Prawo Ampere’a
Prawo Archimedesa
Prawo Avogadra
Prawo Beera
Prawo Bernoulliego
Prawo Biota-Savarta
Prawo Boyle- Mariotte’a
Prawo Brewstera
Prawo Bunsena
Prawo Charlesa
Prawo Coulomba
Prawo Curie
Prawo Daltona
Prawo Dulonga- Petita
Prawo Einsteina
Prawa Faradaya
Prawo Gaussa
Prawo Gay- Lussaca
Prawo Grawitacji
Prawo Hooke’a
Prawo Hubble’a
Prawo Joule’a- Lenza
Prawo Keplera
Prawo Kirchhoffa
I Prawo Kirchhoffa
II Prawo Kirchhoffa
Prawo Lamberta
Prawo Malusa
Prawa odbicia fal
Prawo Ohma
Prawo Pascala
Prawo Plancka
Prawo podziału (Nernsta)
Prawo Poissona
Prawo przesunięć spektroskopowych
Prawo przesunięć Wiena
Prawo rozpadu promieniotwórczego
Prawo równowagi w naczyniach połączonych
Prawo Stefana- Boltzmanna
Prawo Stokesa
Prawo Torricellego
Prawo Volty
Prawo Webera- Fechnera
Prawo zachowania dziwności
Prawo Ampere’a
Wartość całki okrężnej wektora natężenia pola magnetycznego, wytworzonego przez stały prąd elektryczny w przewodniku wzdłuż linii zamkniętej otaczającej prąd, jest równa sumie algebraicznej natężeń prądów obejmowanych przez tę linię.
W jednakowych objętościach różnych gazów, mierzonych przy tych samych warunkach ciśnienia i temperatury, znajduje się taka sama ilość cząsteczek.
Dotyczy roztworów o małym stężeniu. Natężenie światła monochromatycznego I przechodzącego przez warstwę roztworu maleje wykładniczo ze stężeniem roztworu c, jego grubością x i współczynnikiem charakterystycznym dla ciała rozpuszczonego m
Prawo dotyczące przepływu cieczy doskonałej przez przewód o zmiennym przekroju. Wiąże ono ciśnienia p i prędkości v przepływu płynu przez poszczególne przekroje poprzeczne strugi z wysokościami względem obranego poziomu odniesienia h. Trzy wyrazy równania przedstawiają kolejno: energie potencjalną elementu płynu w polu ciężkości, energię kinetyczną tego elementu oraz energię potencjalną wynikajacą z istnienia gradientu ciśnienia
p+rgh+1/2pv2=const, gdzie r to gestość cieczy
Prawo, które określa wielkość i kierunek wektora indukcji magnetycznej B w dowolnym punkcie pola magnetycznego, wytworzonego przez prąd elektryczny I. Wartość liczbowa indukcji, wytworzonej przez nieskończenie mały element przewodnika Dl, jest wprostproporcjonalna do długości elementu przewodnika, natężenia prądu w nim płynącego I oraz sinusa kąta a utworzonego przez kierunki elementu przewodnika i wektora łaczącego element z punktem pomiarowym,a odwrotnie proporcjonalna do kwadratu odległości r od punktu pomiarowego do środka elementu przewodnika z prądem
Ciśnienie danej masy gazu jest odwrotnie proporcjonalne do zajmowanej objętości w danej w temperaturze, pV=const.
Całkowita polaryzacja światła podczas odbicia występuje, gdy tangens kąta opadania a jest równy współczynnikowi załamania ; tga = n
Prędkość v wypływu gazu ze zbiornika przez mały otwór jest proporcjonalna do pierwiastka z różnicy między ciśnieniem w naczyniu p1 i ciśnieniem otoczenia p2 oraz odwrotnie proporcjonalna do pierwiastka kwadratowego z gęstości r
Ciśnienie p określonej masy gazu doskonałego w danej objętości v0 jest wprost proporcjonalne do jego temperatury bezwzględnej T. p = bv0T, b = 1/273,15 K
Podatność magnetyczna paramagnetyka jest równa stosunkowi stałej Curie (charakteryzującej dane ciało) do temperatury bezwzdlędnej ciała.
Ciśnienie wywierane przez mieszaninę gazów p, nie łączących się ze sobą, jest równe sumie ciśnień wywieranych przez składniki mieszaniny gazów, oddzielnie umieszczonych w tej samej objętości i temperaturze.
Iloczyn ciepła właściwego ciała stałego i masy jego gramoatomu jest wielkością jest wielkościš stałš, która wynosi 26 dżuli na gramoatom pomnożone przez Kelwin (26J/gramoatom K); wielkość ta to ciepło atomowe
Każdej masie m odpowiada równoważna ilość energi E. Wartość energii jest równa iloczynowi masy ciała przez kwadrat prędkości światła c. E=mc2
Strumień pola elektrycznego F przez dowolną zamkniętą powierzchnię równa się iloczynowi całkowitego ładunku Q zamkniętego w tej powierzchni przez 4p.
Objętość danej masy gazu pod stałym ciśnieniem jest wprosproporcjonalna do jego temperatury bezwzględnej (V1 = V0T/273,15K)
Stosunek naprężenia do związanego z nim odkształcenia w ciele jednorodnym jest wielkością stałą dla danego materiału.
Przesunięcie linii w widmach galaktyk, interpretowane jako prędkoć dopplerowska ich oddalania, jest proporcjonalne do odległości obserwowanych galaktyk. Prędkość radialna galaktyk v jest proporcjonalna do odległości r i stałej stałej Hibble’a H (v = Hr).
Ilość ciepła wydzielająca się w przewodniku elektrycznym jest proporcjonalna do iloczynu oporu przewodnika przez kwadrat natężenia prądu i czasu przepływu.
Stosunek zdolności emisyjnej żródła promieniowania termicznego (dla dowolnej długości fali i temperatury) do jego zdolności absorpcyjnej (dla tych samych wartoci temp. i dł. fali) równy jest zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego.
światłość żródła w danym kierunku jest równa iloczynowi światłości żródła w kierunku normalnym do powierzchni żródła i cos kąta między danym kierunkiem a kierunkiem normalnej.
Natężenie światła spolaryzowanego liniowo po przejściu przez polaryzator optyczny I jest równe iloczynowi współczynnika pochłaniania światła (przez polaryzator) a i natężenia światła padającego I0 i kwadratu cosinusa kąta między płaszczyzną polaryzacji światła padającego a płaszczyzną światła po przejściu przez polaryzator a (I = aI0cos2a)
Opisuje zdolność emisyjną ciała doskonale czarnego w zależności od długości fali jego promieniowania termicznego i temperatury bezwzględnej z uwzględnieniem kwantowej natury promieniowania.
W stanie równowagi międzyfazowej układu termodynamicznego stosunek aktywności składnika w dwu różnych fazach zależy od zmiany temperatury i od ciśnienia.
Prawo dotyczy przemiany adiabatycznej gazu doskonałego, które wyraża równanie pVk=const, gdzie p jest ciśnieniem, vV objętością a k = Cpw.
Prawo przesunięć spektroskopowych
Serie linii iskrowych n-krotnie zjonizowanych atomów pierwiastka o liczbie atomowej Z są identyczne do seri linii łukowych obojętnych atomów pierwiastka o liczbie atomowej Z-n.
Wraz ze wzrorstem temperatury bezwzględnej ciała doskonale czrnego długość fali, odpowiadająca maksimum przesunięć zdolności emisyjnej ciała, przesuwa się w kierunku krótszych fal. Obserwuje się zmianę barwy świecącego ciała ze zmianą temperatury. Długość fali, odpowiadajšca maksimum widma l, jest odwrotnie proporcjonalna do temperatury bezwzględnej T ciała świecącego (l=b/T , gdzie b to stała Wiena).
Prawo rozpadu promieniotwórczego
Liczba jąder, które w jednostce czasu ulegają przemianie promieniotwórczej, jest proporcjonalna do liczby jąder nierozpadniętych w danym czasie.
Suma natężeń prądów wpływających do węzła jest równa sumie prądów wypływających z węzła.
W dowolnie zamkniętym obwodzie (oczku) suma algebraiczna sił elektromotorycznych równa się sumie algebraicznej spadków napięć spowodowanych przez opór.
I: Masy produktów elektrolizy wydzielone na elektrodach są proporcjonalne do natężenia prądu oraz do czasu jego przepływu 9lub proporcjonalne do ładunku przepływającego przez elektrolit)
II: Masy produktów elektrolizy wydzielane na elektrodzie z różnych elektrolitów w tym samym czasie są proporcjonalne do gramorównoważników chemicznych danych substancji.
I: Wszystkie planety poruszają się po torach eliptycznych i Słońce znajduje się we wsóplnym ognisku.
II: pola zakreślone w równych odstępach czasu przez promień wodzący przeprowadzony od Słońca (ogniska) do planety (na torze) są sobie równe.
III: stosunek kwadratów okresów obiegów poszczególnych planet dookoła Słońca jest równy odpowiedniemu stosunkowi sześcianów ich średnich odległości od Słońca (połowy wielkiej elipsy).
Prawa odbicia fal (prawa o zachowaniu się fali na granicy dwóch ośrodków)
I: Promień fali padającej, odbitej i normalna (prosta prostopadła do powierzchni padania fali), przechodzące przez punkt padania fali, leżą w jednej płaszczyźnie.
II: Kąt padania fali jest równy kątowi odbicia tej fali; kąty te są zawarte pomiędzy normalną i odpowiednimi promieniami odbicia i padania.
Na każde ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu skierowana pionowo w górę, równa ciężarowi wypartej cieczy.
Dwa ładunki odpychają się lub przyciągają z siłą wprost proporcjonalną do iloczynu wartości tych ładunków, a odwrotnie proporcjonalnie do kwadratu odległości między nimi. k-wspóczynnik proporcjonalności
Prawo Grawitacji (Powszechnego ciążenia)
Dwa ciała (punkty materialne) o masach m1 i m2 przyciągają się wzajemnie siłą wprost proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu odległości między nimi.
Natężenie prądu I płynącego przez przewodnik elektryczny (w stałej temperaturze) jest wprost proporcjonalny do napięcia U i odwrotnie proporcjonalne do oporu przewodnika.
Przyrost ciśnienia wewnętrznego cieczy nieściśliwej i nieważkie, wywołany działaniem sił powierzchniowych, ma stałą wartość we wszystkich punktach cieczy.
Prawo równowagi w naczyniach połączonych
Ciecz w naczyniach połączonych pozostaje w równowadze (spoczynku), jeśli ciśnienia na tych samych poziomach w różnych naczyniach są jednakowe.
Całkowita energia promieniowania, wyemitowana przez jednostkową powierzchnie ciała doskonale czarnego w jednostce czasu, jest proporcjonalna do czwartej potęgi temperatury bezwzględnej
Siła oporu F działająca na cztywna kulkę, poruszającą się w lepkim płynie jest wprostproporcjonalna do lepkości dynamicznej płynu h, promienia kulki r i do prędkości względnej kulki v, czyli F= 6p h r v
Prędkość wypływu cieczy doskonałej z otworu na głębokości h pod powierzchnią swobodną cieczy jest równa prędkości ciała swobodnie spadającego w próżni z wysokości h.
W zamkniętym obwodzie, złożonym z dowolnej liczby elementów metalowych przewodnika, suma wszystkich napięć kontaktowych jest równa zero.
Wywołane wrażenie słuchowe (wzrokowe) u człowieka jest wprost proporcjonalne do logarytmu natężenia dźwięku (światła).
W odziaływaniach silnych i elektromagnetycznych sumy dziwności cząstek przed i po procesie rozpadu są sobie równe.